Life in Brisbane Day 4: ผัดกะเพราเมืองนอกมันผิดไปหมด

วันนี้ยังมีงาน QODE อีกหนึ่งวัน แล้วนั่งอ่านตารางงานมาล่วงหน้าพบว่ามีหัวข้อที่น่าสนใจเลยตัดสินใจไปฟัง ช่วงเวลาของรอบนั้นคือ 10.45 เลยกะเวลาตื่นมาพร้อมหามื้อเช้ากินแล้ววันนี้จะลองนั่งรถบัสไปที่จัดงาน ถือโอกาสลองใช้ go card ที่ได้มาเมื่อวานไปในตัวเลย

ก็หยิบ Google Maps มาส่องแล้วพบความมหัศจรรย์ของรสบัสที่ประเทศไทยไม่มี นั่นก็คือมีระบุถานะของรถบัสด้วยว่าตรงเวลาอยู่หรือเปล่า จะมาถึงตอนเวลาเท่าไร ถ้ามันดีเลย์มันก็จะขึ้นบอกด้วย เป็นข้อมูลแบบ real-time เลย

เดินออกมารอที่ป้ายรถใกล้ที่พัก ป้ายมันก็รายละเอียดเยอะและครบถ้วนดีนะ บอกว่าสายไหนผ่านบ้าง รอบเวลาไหนบ้าง ย่อยเป็นภาพแผนที่ได้ด้วยว่าแต่ละสายนั้นจะจอดตรงไหนบ้าง และไปสลับต่อสายอื่นตรงไหนได้บ้าง

ขึ้นรสบัสที่นี่ครั้งแรก เจอดีเลย์ไปประมาณนาทีนิดๆ แต่ก็ยังประทับใจในความใกล้เคียงของเวลา ขึ้นรถไปก็หยิบบัตรแตะที่เครื่องอ่านบัตรได้เลย รถบัสที่นี่สามารถขึ้นได้ทั้งหน้าหลังไม่บังคับทิศทาง และแต่ละประตูจะมีเครื่องสแกนบัตรให้ประตูละสองเครื่องแบบหันซ้ายกับขวา ช่วยให้การขึ้นรถของคนรวดเร็วขึ้นพอประมาณ

บนรถค่อนข้างว่าง เห็นว่ารสบัสที่นี่ส่วนใหญ่ขึ้นไปแล้วมีที่นั่งตลอด แต่อาจจะยกเว้นบางสถานีรวมสายใหญ่ๆ สักพักนึงก็มาถึงป้ายที่จะเดินต่อไปเข้างาน ระหว่างทางก็ไปเจอเข้ากับสิ่งนี้

ป้ายชี้ที่จอดรถ พร้อมบอกปริมาณที่ว่างที่เหลือ ไม่รู้เหมือนกันว่าเทคโนโลยีแบบเดียวกับที่ไทยเริ่มมีแล้วหรือเปล่า แต่ก็นับว่าแปลกตาดีเพราะว่ามาบอกเป็นป้ายด้านรอบนอกกันเลย และหลายอาคารพร้อมกันด้วย ไปสังเกตทีหลังว่าแทบจะมีทุกอาคารจอดรถเลย

Session ที่จงใจจะมาฟังวันนี้คือเรื่องของเทคนิค SEO (Search Engine Optimization) กลายๆ ที่ใช้ชื่อของทอล์คว่า How to Fix Your Website ตอนแรกก็เฉยๆ แต่เหมือนว่าคนพูดจะพอมีชื่อในแถวนี้ เป็นคนของบริษัท Tafe ที่นี่ เลยตัดสินใจมาฟังดู

เนื้อหาหลายส่วนจะซ้ำๆ กับความรู้ SEO ของคนทำเว็บกันอยู่ละ เช่น การทำหน้า Content, ทำส่วนระบุ copyright, การทำ sitemap ทำนองนี้ แล้วสักพักก็เริ่มลงเทคนิคอย่างพวกการปรับความเร็วเว็บแล้วทดสอบด้วย Page Speed Insight การใช้ Search Console มาช่วยติดตามความเคลื่อนไหว และท้ายสุดก็พูดไปถึงว่าภายในปี 2020 นี้ควรจะปรับโครงสร้างเว็บให้รองรับการค้นหาด้วยเสียงได้แล้ว ซึ่งก็เป็นเรื่องที่น่าสนใจสำหรับชาวนักทำเว็บ

ฟังจบก็กลับ ระหว่างทางกลับเจอหุ่นดำน้ำของ QUT แล้วคนที่เฝ้าบูธมาชวนคุยก็เลยถามๆ ได้ความว่า หุ่นนี้ถูกเอาไปใช้ว่ายแถว Greate Barrier Reef มา เป็นหุ่นอัตโนมัติที่กลับขึ้นฝั่งได้เอง ไม่ต้องคุม และเค้าบอกด้วยว่ามันมีอาวุธสำหรับแทงปลาดาวที่มาทำลายปะการังในโซนนั้นได้อีกด้วย

นัดเจอกับพี่ที่เค้ามาเข้างานแต่เช้าเพื่อกลับด้วยกัน เลยตัดสินใจไปลองนั่งรถบัสกลับ ความงงก็บังเกิดเพราะรสบัสที่วิ่งสวนกับเส้นทางที่นั่งมาจากบ้านนั้น มันมีทางใต้ดินมุดลงไปเป็นอีกสถานี ไอ้เราก็ไม่ชัวร์ เลยไม่ลงแล้วไปลงสถานีต่อไป ออกมาปุ๊บเลยรู้ว่าออกจากโซนเมืองแล้ว ฮ่าๆ

แต่ก็พบว่าตรงนั้นมันเชื่อมสถานีรถไฟ Roma Street พอดี ก็เลยตัดสินใจว่าไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วไปลองนั่งรถไฟเค้ากลับเข้าเมืองซะเลย เป็นประสบการณ์นั่งรถไฟที่นี่ครั้งแรก ซึ่งก็ใช้ go card แตะเข้าสถานีได้เลย

รถไฟที่ขึ้นก็ดูค่อนข้างสะอาดสะอ้าน เหลือไปเห็นโซนรถเข็นด้วย ถ้าไม่มีรถเข็นก็เปิดเก้าอี้ลงมานั่งได้ คุ้นๆ ว่าคล้ายบน Airport Link รถ Express ในไทย ตอนนี้น่าจะโดนเอาออกไปหมดแล้ว

ลงรถไฟมาแล้วเป็นโซน China Town ใกล้บ้านพอดี เลยตัดสินใจหาข้าวกินซะ ก็ไปเจอะเจอเข้ากับร้านอาหารไทยชื่อว่า ธาราไทย เห็นโปรอาหารกลางวันพอดีและในร้านคนกินเยอะมาก น่าจะไม่เลว เลยเดินเข้าไปนั่งกิน มีพนักงานคนไทยด้วย ส่วนเมนูที่เลือกก็สั่งผัดกะเพราราดข้าวซะเลย

กะเพราของเค้า... ไม่มีใบกะเพรา มันเป็น Basil คนละพันธุ์กับกะเพรา มันเลยออกมาไม่ใช่อยากที่คาดหวัง ก็เฟลกับกะเพราที่นี่ไปหน่อย แต่ด้วยรสชาติของอาหารเอง ถ้าไม่มองมันเป็นผัดกะเพรา มันก็อร่อยดีนะ เนื้อวัวที่ใส่มาก็นุ่ม ข้าวก็เป็นเม็ดสวยเชียว กินแล้วอร่อย แล้วมีพริกน้ำปลาให้อีกต่างหาก อันนี้เด็ดมาก

กินข้าวเสร็จก็กลับที่พักไปทำงานต่อตามปกติ จนกระทั่งตกเย็นก็ทำอาหารกินกันที่ห้อง

เป็นอันจบวัน